Nieuwsbrief 2001 nr. 1/ Maart

Van de Redactie Open Avond Scheve Ogen Toernooi NK voor Clubteams De Belevenissen van Annemarie

 

Van de Redactie

door Pieter Cuijpers

Tot afgelopen maandag had ik geen inspiratie voor de "Van de Redactie", maar na het e-mailtje van de classificatiecommissie was het plotseling een stuk eenvoudiger. Iedereen die 's avonds op de clubavond was weet het al en het tweewekelijkse go-klasje op de TU/e liet zich de vlaai goed smaken. Bovengetekende is na zes jaar oefenen gepromoveerd tot 1e dan! Bovendien is de redactie in totaal twee dan graden sterker geworden, want André Engels mag zich voortaan 3e dan noemen. André geeft verderop een verslag van het laatste toernooi dat tot zijn promotie heeft geleid: het Scheve Ogen Toernooi, dat hij wist te winnen. Victor Bos vertelt over de open avond, die zes deelnemers aan de beginnerscursus heeft opgeleverd. Ook is op donderdagavond een jeugdcursus gestart, van 19:00 to 20:00 in 't Bellefort.

 

Open Avond

door Victor Bos

Ik had al een aantal keren een spelletje go met vrieden gespeeld, mat dat was meer van we kennen de regels dus laten we maar wat proberen. Het kwam erop neer dat we meer tegen het spel speelden dan tegen elkaar. Om het spel echt te kennen, voor zover het nog kan op latere leeftijd, moet er meer gespeeld en geanalyseerd worden. Het werd dus tijd om een echte go-club te bezoeken. De open avond van de Eindhovense Go Club leek me een uitstekende gelegenheid.

De avond vond plaats in café De Barrier en startte om acht uur. Er waren ongeveer 20 tot 25 personen aanwezig, waarvan 6 beginners, waaronder ik. De open avondleider - nu ben ik zijn naam toch vergeten - (dat was Fons... red.) begon me te zeggen dat hij eigenlijk alleen maar go speelt en go uitlegt. Of dit nu positief of negatief is, bleef twijfelachtig.

Vervolgens werden de regels van het spel uitgelegd: zwart begint, om en om spelen, alleen op kruispunten spelen, zorgen dat je stenen aan tenminste één leeg kruispunt (=vrijheid) liggen, maar liever meer dan één, zoveel mogelijk stenen op het bord krijgen, etc. . Onze meester vermeldde daarbij ook nog even dat go een constructief spel is, in tegenstelling tot destructieve spellen, zoals bijvoorbeeld schaken en dammen. Bij go begin je met een leeg bord en probeer je een goede stelling op te bouwen. Bij schaken en dammen begin je met alle stukken op het bord en probeer je een goede, meestal uit minder stukken bestaande, stelling over te houden.

Goed we kenden de regels, dus eerst maar wat partijtjes tegen elkaar spelen om een beetje gevoel te krijgen voor het spel. De eerste opdracht was om zo snel mogelijk tien stenen van je tegenstander te slaan. Zo leer je dus hoe lastig het is (voor beginners) om vrijheden te behouden en ook om vrijheden van je tegenstander af te nemen. Na een paar partijtjes werd er weer wat uitgelegd. Nu ging het over leven en dood en over groepjes stenen die sowieso van het bord gaan of die juist onmogelijk van het bord te slaan zijn. Verder werd er nog even vermeld dat er bij het spel de bedoeling is om gebied te maken, en niet zo zeer om je tegenstander van het bord te slaan (maar dat is natuurlijk wel een manier om gebied te maken). Dat wetende, konden we weer partijtjes gaan spelen, maar nu echt: gebied maken! Tja, dat was makkelijker uitgelegd dan gedaan. Speel je in het midden of juist op de rand? Speel je je stenen vlakbij elkaar of juist niet? Kortom, we probeerden maar wat. De ervaren go-spelers van de club wierpen af en toe een afkeurende blik op onze stellingen en verdiepten zich dan snel weer in hun eigen partijen. Die partijen zagen er voor mij meestal uit als borden met willekeurig geplaatste witte en zwarte stenen, voor hen zal er wel meer achter gezeten hebben; ik heb nog heel wat te leren.

 

Scheve Ogen Toernooi

door André Engels

Om meer publiek te krijgen voor het NK, bestaat er sinds enkele jaren het Scheve Ogen Toernooi, dat tegelijk met het tweede weekend van het NK gehouden wordt. Terwijl de Nederlandse top beneden in het EGCC zwoegt over hun partijen, wordt boven dit toernooi gehouden. Voor iemand met mijn sterkte is dit een interessant toernooi, omdat de hele sterke spelers (vijde dans en zo) die normaal de Nederlandse toernooien onveilig maken, over het algemeen anderszins bezet zijn. Bovendien spreekt ook de verkorte bedenktijd, bedoeld om op zondagmiddag tijd over te houden voor een partijbespreking (45 minuten zonder byo-yomi), een snelspeler zoals mij wel aan.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik nu meteen tot de favorieten behoorde. Peter Zandveld (4D Amsterdam), Renée Frehé (3D Nijmegen) en You Guoli (3D Rotterdam) leken de belangrijkste kanshebbers te zijn. Ikzelf mocht in de eerste ronde aantreden tegen John Tromp (2D Amsterdam/Canada). Al vroeg in de partij kwam dit tot een groot gevecht, waarin uiteindelijk een van zijn groepen doodging. Na die tijd heeft hij het nog wel geprobeerd, maar de klok werkte duidelijk tegen zijn pogingen de partij weer spannend te krijgen.

De tweede ronde ging Peter Dullemeijer (1D Leiden) op regelmatige wijze van het bord af, en dus kon ik in de derde ronde tegen Peter Zandveld, die zijn beide medefavorieten had verslagen, de voorlopige finale spelen. Ons spel was niet van erg hoog peil (over het algemeen speel ik te snel, als mijn tegenstander ook te snel speelt heb ik daar nog meer de neiging toe, en weinigen spelen sneller dan Peter), en ik leek op een kleine maar zekere nederlaag af te stevenen. Echter, Peter maakte een fout op een moment waarvan hij zelf beweerde dat het de enige zet van de partij was geweest waarover hij had nagedacht (en dat klonk inderdaad wel waarschijnlijk). De stelling was zoiets als op het diagram. Ik speelde een standaard eindspelzet op 1, en na wit 3 besloot Peter te denken of hij moest antwoorden. Hij besloot uiteindelijk om 4 voor 5 uit te wisselen en daarna elders te spelen. Nadat de zettenreeks van 7 tot 13 op het bord stond, moest echter ook hij bekennen dat zwart de dreigingen op A en B niet tegelijkertijd tegen kon houden.
     diagram    

En zo ging ik die avond met nog meer plezier dan anders Chinezen, wetende dat ik met 3 uit 3 het toernooi aanvoerde. Nadien is het Eindhovense contingent (Fons, René en ik) naar Alphen aan den Rijn gegaan om daar bij Paul van Galen te overnachten. Voor die tijd hebben we nog een aantal rondjes het kaartspel 'Machiavelli' gespeeld, waarbij je hard bezig bent elkaar lastig te vallen bij het bouwen van zo waardevol mogelijke gebouwen.

In de vierde ronde moest ik tegen You Guoli. Van deze partij herinner ik me eigenlijk niets meer, maar ik heb in elk geval wel gewonnen. In de vijfde ronde zat Renée tegenover me. Ze is de eerste geboren Nederlandse vrouwelijke danspeler, en een van de spelers die de laatste jaren in hoog tempo dangraden verzamelt (2½ jaar geleden was ze nog eerste kyu). Ze is nog maar 17, dus dat kan nog heel wat worden... Waar ik mijn partij tegen Peter met geluk gewonnen had, keerde dat zich nu tegen mij. Ik had een voorsprong, maar reageerde toen verkeerd op een aanval op een van mijn groepen. Er leek nog voldoende aji voor een verbinding of twee ogen, maar zelfs na lang nadenken vond ik niets dat werkte. Ik was overigens niet de enige die hierdoor verrast werd, diverse andere spelers dachten ook dat 'er toch iets moest kunnen', maar tijdens de nabespreking bleek er elke keer weer net een zetje te zijn dat alles niet liet werken.

Weerstandspunten moesten toen de uitkomst brengen, Peter, Renée en ik hadden elk vier punten. En daarbij had ik dan weer mazzel, want ik bleek er net eentje meer te hebben dan de beide concurrenten. Het prijzengeld voor de eerste plaats werd gedeeld, maar het is mijn naam die als winnaar in de annalen zal worden bijgeschreven.

Na de laatste ronde gaf Frank Janssen nog een bespreking van een partij uit het kampioenschap (Guo Juan tegen Emil Nijhuis als ik het me wel herinner). Nederlands kampioen, met werkelijk een straatlengte voorsprong (8 uit 8 tegen 5 uit 8 voor de nummer 2), werd opnieuw Guo Juan. Wie kan haar de komende tijd van de troon stoten? Ik niet in elk geval. Ik ben allang blij dat ik nu mijn eerste gelijk-op toernooi gewonnen heb. Nu maar hopen dat ik niet weer 10 jaar moet wachten op nummer twee...

 

NK voor Clubteams

door René van Breugel

Dit jaar was het NK voor Clubteams in Hengelo in een schoolgebouw, waar het niet warm was. Ik kwam zowaar in het 1e team te zitten. Ben ik dan intussen veel sterker geworden? Nee, ik kwam in het enigste team (als 3e speler). Omdat er in totaal 12 teams meededen, speelden 2 groepen van 6 teams een competitie. In onze kyudivisie was ons team (André, Teun en ik) op papier het sterkste. Toch moet je tijdens je partijen blijven oppletten om zeker te winnen: Details volgen nu:

In de 1e partij kwam het ergens aan de rand tot een semeai (vrijhedenstrijd) waarin ik net meer vrijheden had. Vaak moest ik rekenen: op die zet van mij, volgt die zet van hem, enzovoorts. Toen ik daarin een atari kon geven, en - is het opluchting of de boodschap aan de tegenstander: "Ik win deze semeai." - "Atari" riep, zei Teun, die tijdens zijn partijen af en toe meekeek: "Dat moet je vooral zeggen!". Veel mensen in de zaal dachten: een atari zie je toch, je hoeft dat toch niet te zeggen. Daarop antwoordde ik: "Ja, ook voor mezelf!". Daarmee bedoelde ik dus dat ik mijn aandacht niet wilde verliezen. Sommigen in de zaal lachten, misschien daarom, misschien dacht een enkeling dat ik mezelf atari had gezet.

In de 2e partij is het daarin de zin "Ik hoef toch niet na te denken, ik weet wel wat je speelt." die ik aan de lezers moet vertellen. Tijdens die partij joeg ik groepen van mijn tegenstander op, maar kon nauwelijks voordeel behalen in gebied of sterkte, omdat hij telkens de beste zet vond op mijn zet, alsof hij mijn gedachten kon lezen. Vandaar dat ik op een moment die zin zei. Ik bleef doorgaan complicaties in die partij te maken, waardoor mijn tegenstander zijn hele reguliere uur had verbruikt. In zijn extra tijd van 20 seconden per zet, maakte hij een fout die veel punten kostte.

Mijn 3e partij was een (gereduceerde=voorgift-2) voorgiftparij. Ik kreeg 7 stenen tegen. Ik begon 3 hoekjes en een stukje zijkant te pakken. Ik kon een steunpunt voor later in de partij in het midden plaatsen. Als ik in het midden groot genoeg kon leven kon ik winnen. Maar een hoekje ging dood! Nu stond ik flink achter. Maar het was nog niet voorbij: door dat hoekje van de buitenkant proberen te redden kon ik invloed maken aan die zijkant waar ik al iets had, daardoor raakten wat stenen van zwart in het midden van de rand ingeklemd, zodat die nu ineens moetsen gaan leven. Deze stenen wist ik op grote schaal dood te houden. Ook kon ik nog in het midden gaan leven.

De 4e partij was ook met voorgift. Ik speelde daarin wellicht een overplay (een zet die teveel wil en afgestraft kan/moet worden). Dit koste ons (maar vooral mijn tegenstander) veel bedenktijd. Op een moment speelde hij een zet die hem in die situatie niet hielp; hij dacht misschien dat die stevige zet problemen voor mij bezorgde, maar nee, hij nam nergens vrijheden af, en als er ergens ko's of snapbacks op de loer liggen tellen vrijheden wel degelijk. Ik kwam dus eigenlijk goed weg in die situatie. Verder ging de partij redelijk gelijk op. Net als in de 2e partij kwam mijn tegenstander in tijdnood en verloor in het eindspel punten.

In de 5e partij kreeg ik 9 stenen en 40 komi tegen. Dat was niet het enigste grote verschil: ik moest spelen tegen een kind. Al vrij vlug bleek dat die voorgift nog zelfs veel te weinig was: ik kon overal knippen, veel stenen vangen en veel gebied maken, terwijl de groepjes die mijn tegenstander nog over had klein waren. In ongeveer 25 minuten totaal was de partij voorbij.

Omdat wij als team alle wedstrijden hebben gewonnen, heeft onze club een klok gewonnen. Een mooie prijs, dat zeker, maar als ik materiaal mocht kiezen voor de club, zou ik persoonlijk graag nieuwe borden willen zien.

 

De belevenissen van Annemarie

door Annemarie de Putter

Zaterdag 13 januari was het dan zover, het Dames NK Go. Deze keer met in totaal zes deelneemsters. Ik was de zwakste op papier, en had mezelf als doel gesteld on minimaal één partij te winnen. En om niet als laatste te eindigen zou natuurlijk nog mooier zijn! Om tien uur begonnen we met de loting. Eerst de loting voor het 'gewone' NK en daarna voor het Dames NK. Er werd als volgt geloot: er lagen een aantal cadeautjes op tafel met een nummer erop. Iedereen mocht een cadeautje uitkiezen (zonder het nummer gezien te hebben natuurlijk) en het nummer erop bepaalde tegen wie je moest spelen.

Ik had in de eerste ronde Els Buntsma (2e kyu) geloot. Helaas was ik nog niet helemaal wakker en had ik nog een beetje last van een vervelend griepje, dus de concentratie wilde niet helemaal. Bovendien is Els gewoon sterker dan ik, dus hield ik me voornamelijk bezig met de schade te beperken.
Na de eerste partij mochten we aanschuiven aan de lunch. Vervolgens werd besloten om die dag nog twee partijen te spelen, en de laatste twee op zondag te doen. Waarbij op verzoek van ondergetekende niet al te vroeg (elf uur) begonnen zou worden :-) .

De tweede partij moest ik tegen Yvonne Roelofs, ook een tweede kyu. Tegen haar had ik eens eerder op een toernooi gespeeld maar door slordig spelen had ik toen verloren. Mijn 'houten kop' werkte ook deze keer niet echt mee, waardoor ik na twee partijen nog steeds op nul punten stond.

De derde partij was tegen Renée Frehé (3e dan), waarbij het sterkteverschil gewoon veel te groot was en de uitslag min of meer van tevoren al vast stond. Aan het eind van de dag nog niets gewonnen dus, maar dat was ingecalculeerd :-) . Op zich was ik niet geheel ontevreden over mijn spel, ik voelde me niet lekker maar had desondanks geen grote blunders gemaakt.

Met frisse moed op zondag aan mijn partij tegen Marianne Diederen (1e kyu) begonnen, wat een hele leuke partij bleek te zijn maar Marianne is gewoon (nog?!) te sterk voor mij. Maar niet getreurd, want de laatste partij moest nog komen.

Die was tegen Kirsten Hollmann (3e kyu). Zij had tot dan toe ook alles verloren, dus we speelden een finale om de laatste plaats :-) . Op zich was het wel leuk hoe de loting was uitgekomen, Renée en Marianne speelden tegen elkaar om de eerste plaats, Els en Yvonne om de derde plaats en Kirsten en ik om de vijfde plaats. Kirsten en ik wilden allebei erg graag winnen, dus dat beloofde een spannende partij te worden. Dat werd het dus ook, het ging lange tijd redelijk gelijk op maar deze keer wist ik mijn concentratie vast te blijven houden en het eindspel goed te blijven spelen waardoor ik uiteindelijk met vijftien of twintig punten won. Dus uiteindelijk de vijfde plaats gehaald, waar ik wel tevreden mee ben. Nog even oefenen, en wie weet word ik volgend jaar wel vierde :-) .

Het is in ieder geval erg leuk eens aan een NK meegedaan te hebben. Wat wel grappig was, was het verschil tussen de dames en de heren (en Guo Juan): de dames zaten relatief rustig achter het bord en waren redelijk snel klaar, de heren (hadden ook wat meer bedenktijd) zaten af en toe met redelijk verbeten gezichten achter het bord erg lang op een bepaalde stelling te turen.

Na afloop van de laatste partij deed ons aller Ingrid de prijsuitreiking, en vertelde dat haar missie is dat in de toekomst evenveel mensen een go-bord in de kast hebben staan als dat er mensen een schaak- of dambord hebben. En die missie lijkt me wel mooi om dit stukje mee af te sluiten!