Naar ik begreep was het een vrij lastig probleem; aan mij heeft het
echter niet gelegen, want het was erop uitgezocht niet al te veel
vertakkingen te herbergen. Dat die ene winnende variant een aantal
ietwat onwaarschijnlijke zetten bevat maakte het wellicht wat moeilijker.
De boodschap is dan ook: hou je ogen open en sluit geen
enkele zet uit. We beginnen met hoe het niet moet:
Het is duidelijk dat zwart op het verkeerde pad zit. De enige zet die
hij nu nog tot zijn beschikking heeft blijkt, hoewel hij er onwaaschijnlijk
uitziet, via een fraaie onder de stenen constructie wel te werken:
Overigens dank aan Frank Janssen, die met het probleem kwam aanzetten!
Wout
Met vijf teams zijn we afgereisd naar Twente, onder andere om de
titel te verdedigen. Het verdedigen ging enigszins mis, maar goed,
dan hebben we volgend jaar weer iets terug te winnen. Aan Stijn
heeft het in ieder geval niet gelegen; hij heeft al zijn partijen gewonnen!
Zoals je in het overzicht kunt zien heeft team 3 het er heel
aardig vanaf gebracht. Ze moeten nog leren om hun verliespartijen
beter over de ronden te verdelen. Team 1 en team 3 hebben ieder
een set stenen gewonnen voor de club, dus we hebben er behalve
de lol nog iets tastbaars aan overgehouden. Team 5 verdient wat
extra aandacht. Het valt niet mee tussen al die grote dingen; grote
mensen, groot meubilair (zodat je soms op je knieën moet zitten om
de overkant van het bord te bereiken), groot bord en gezien de score
blijkbaar ook grote dooie groepen. Ik hoop dat de andere clubs
volgend jaar ook wat jeugdteams in de strijd werpen. Na de traditionele
maaltijd in Enschede (Chinees/Italiaans) zijn we naar twee
adressen afgereisd. Een ploegje van zeven naar de broer van André
van den Hoogenhof en de rest van de meute met Rudi Verhagen
mee naar Winterswijk. Naar ik mij heb laten vertellen is er 's avonds
nog een steentje en een kaartje gelegd, zodat je zondagsmorgen tenminste
niet akelig fit bent. Als het aan mij ligt ben ik er volgend jaar weer
bij (beetje aardig doen tegen de keuzecommissie).
team
pt
1
Frank J. Frank M. Stijn v. D.
3
2
Henk H. John S. Frank v. W.
3
3
Melvin K. Jan B. Wout M.
4
4
René v. B. André v.d. H. Daan M.
3
5
Tommie H. Kirsten H. Marijke M.
0
Marijke
Hier is mijn verslag van het go-toernooi in Enschede. Het was erg
leuk en spannend. Soms was het moeilijk, maar toch leuk. Onze
mascotte vond ik erg lief, want het was mijn beer. Hij kan nog niet
zo goed go-en, maar dat komt nog wel; dan wordt hij beresterk. De
zaal was erg leuk, vol met leuke mensen. Het was erg gezellig.
Omdat je van je verliespartijen erg veel kunt leren, hebben wij veel
geleerd, want we hebben alles verloren. Mijn laatste partij vond ik
het leukst. Mijn vader en broer speelden ook mee; heel erg leuk.
Ons team, Tommie, Kirsten en ik (en de mascotte) sliep met onze
papa's en André bij de broer van André. De anderen zijn met Rudi
(Verhagen) mee naar huis gegaan.
Daan
De 26e februari begon al in alle vroegte. Alvorens af te reizen naar
het strijdtoneel moesten eerst nog enkele clubgenoten opgehaald
worden. Met een volle bak ging het richting TU Twente. Aangekomen
in de speelzaal van de Vrijhof, waar al heel wat spelers met
hun opwarmpotje bezig waren, bleek dat ik in een team zat met twee
aanzienlijk sterkere spelers. Hoewel genoteerd als 6e kyu was ik
toch echt maar een 16e kyu. Dat de winst voor ons team uiteindelijk
bepaald zou worden door mijn teamgenoten (André en René) mocht
de pret niet drukken; ook ik begon aan mijn warming-up. Daar ik
voor het eerst gelijk-op moest spelen werd ik nog snel even ingewijd
in het spelen-zonder-voorgift. Mijn eerste partij was tegen een
aanmerkelijk sterkere speler. Hoewel mijn, door onkunde veroorzaakte,
alternatieve openingszetten in het begin misschien nog
imponeerden viel ik in de loop van de partij toch door de mand. Ik
verloor. De tweede partij speelden we tegen een tweemansteam;
André en ik deelden een tegenstander. Ondanks de duidelijke
handicap van mijn tegenstander bleek ik niet in staat te winnen.
Hoewel geen partij gewonnen te hebben was ik toch niet ontevreden
over de eerste dag. Het spel zonder voorgift bleek aanzienlijk leuker
dan met en het ging me niet eens zo heel slecht af. De dag werd
afgesloten met een etentje bij de Chinees. Daarna vertrokken de
meeste spelers van Eindhoven en enkele van Venlo naar Winterswijk,
waar we gelogeerd waren in het gastvrije 'Hotel Verhagen'.
Met in het achterhoofd die ene winstpartij begon de tweede dag. De
eerste partij was al meteen raak, ik won. In een overwinningsroes
begon ik, iets te overmoedig, de tweede partij; de vijfde partij
werd mijn laatste kans op twee winstpartijen. Dat ik deze vijfde partij
echter verloor was pure overmacht. Mijn concentratie werd bruut
verstoord door de, met applaus ontvangen, triple-nies van Frank
Janssen. Een winstpartij en een leuk, eerste, toernooi rijker ging ik
zondagavond huiswaarts.
